Acht jaar geleden trok hij een bedenkelijk gezicht. "Houd er rekening mee dat je uitlaat volgend jaar aan vervanging toe is. Dat kan best een fikse kostenpost worden". Als Henk dat zegt, kun je maar beter wat geld opzij leggen. Want Henk is een vakman. Maar nu, acht jaar later, weten we dat Henk niet alléén een vakman is. Henk is namelijk ook een goudeerlijke man. Waarom? Elk jaar inspecteerde hij onze auto. En elk jaar constateerde hij, met datzelfde bedenkelijke gezicht: "Nou, die uitlaat, die kan nog wel héél even mee. Maar volgend jaar moet er echt een nieuwe onder"!. Die nieuwe uitlaat, die kwam er nooit. Gewoon niet nodig. Kom daar eens om in de autobranche!
Henk Strijbis. Eigenaar van een all round garage bedrijf voor alle merken, Auto Service Nieuw Walden in Nederhorst den Berg. Gelegen ergens op een verlaten bedrijventerrein in de Horstermeerpolder. Je moet weten waar hij zit, want anders vind je hem niet. Een enkele keer moet ik er 's avonds mijn auto achterlaten voor een onderhoudsbeurt waar Henk de volgende dag mee begint. Dan waan je je toch echt even alléén op de wereld.
Dochter in overall
Zijn twee kinderen werken ook in de garage. Eén van beiden is zijn dochter, Chantal. Zij staat je altijd allervriendelijkst te woord. Gekleed in een blauwe overall. Onlangs liet Henk mij weten dat zij het bedrijf te zijner tijd niet gaat overnemen van haar vader. Ik bespeurde een licht gevoel van teleurstelling bij mezelf. Dat had me wel heel mooi geleken. Een vrouw aan het hoofd van een garagebedrijf. Ik weet niet of zij daarmee de eerste van Nederland geweest was, maar ik weet wel dat Chantal dat heel goed gedaan zou hebben. Misschien bedenkt zij zich nog. Ergens hoop ik het.
Henk is auto
We zijn al heel wat jaartjes klant bij Henk. Ik zou niet eens weten hoeveel precies. Maar dat zijn er in elk geval méér dan tien. Daarvóór zaten we bij een nabij gelegen garagebedrijf. Die eigenaar kon de elektronische ontwikkelingen niet meer bijbenen. En verwees ons naar Auto Service Nieuw Walden. Daar zijn we nooit meer weggegaan. Een wereld van verschil met de onderhoudsbeurten bij de grote dealerbedrijven. Niet alleen in prijs, maar vooral in vriendelijkheid.
Dat bijhouden van de elektronische ontwikkelingen is wel nodig omdat een auto, zo verzekert Henk mij telkens weer, steeds meer van techniek aan elkaar hangt. Zonder technische kennis géén automonteur. Henk kan die ontwikkelingen wèl volgen. Moeiteloos zelfs. Ook al is hij op een zekere leeftijd, die cursussen doet hij er gewoon bij. In de avonduren. Volgens mij met speels gemak, ik heb hem er nooit over horen klagen. Sterker, ik denk dat hij die bijscholing zelfs met veel plezier volgt. Henk is namelijk gewoon auto. En een beetje motor, want motorrijden is zijn grootste passie. Klagen doet hij overigens helemaal nooit. Ook niet tijdens de economische crisis. De klanten bleven komen, Henk kwam om in het werk.
Met kloppend hart en zweet op het voorhoofd
In principe komen we twee keer per jaar bij hem. Voor een grote en een kleine onderhoudsbeurt, waarbij één van beide wordt gecombineerd met een APK. Maar zoals dat gaat, tussendoor laat de auto je ook nog wel eens in de steek. En dat soms op hoogst ongelukkige momenten. Momenten waarop je denkt: "neen, nù géén pech!". Vrijdagmiddag half vijf, vlak vóór het vertrek voor een zomervakantie naar Frankrijk. Momenten waarop de gemiddelde garage zich opmaakt voor een weekend. Op die momenten dus, op die momenten is Henk er voor je.
Zoals vorig jaar. Je durft het hem bijna niet te vragen, want je weet dat hij het druk heeft. En dat ook hij naar zijn weekend uitziet. Maar du moment dat hij je penibele situatie gehoord heeft, gaat hij aan de slag. Dan ga jij vóór. En werkt hij zó lang door tot dat kreng weer gewoon rijdt. Zodat je op vrijdagavond naar je vakantieadres kunt vertrekken. En komt hij, met kloppend hart en zweet op zijn voorhoofd, de auto thuis bij je afleveren. Als je hem dan later vertelt dat je tijdens de vakantie wéér pech hebt gehad met weer een ander onderdeel, voelt hij zich bezwaard. Dat kun je merken. Hij kan daar niets aan doen, maar toch vindt hij dat dan heel rot voor je.
Met een lampje onder de motorkap
En onlangs was hij er wéér. Onze auto was op. Henk betwijfelde zelfs of ons karretje bij de verkoop in de Oekraïne überhaupt nog wel ièts zou opleveren. Nou, dan is een auto ècht versleten. We stonden dus voor de opdracht om een nieuwe aan te schaffen. Dan beland je in situaties waarin je moet onderhandelen met ervaren verkopers. Situaties waarin je toch vaak het onderspit delft. Welnu, dat dolven wij niet. Henk bood namelijk aan om met ons mee te gaan. Dat werd een belevenis.
De autoverkoper kreeg alle hoeken van de kamer te zien. Op een beleefde manier, dat wel, maar hij zag die hoeken wel. Henk had namelijk een lampje meegenomen. En speurde daarmee onder de motorkap, op zoek naar afwijkende plekjes of defecte onderdelen. Die waren er. De verkoper werd wit om de neus, telkens ging de verkoopprijs iets naar beneden. Want dat konden we ook aan Henk overlaten, het onderhandelen. Kort en goed: wij waren zeer ingenomen met deze deal.
Een praatje met de klanten
Ik breng mijn auto voor een kleine beurt. Hij begroet je. Op zijn gemak begint hij aan de klus, je kunt gewoon wachten en een kopje koffie drinken. Ondertussen arriveren andere klanten. Ook met hen maakt hij eerst even een praatje. Nooit paniek, heel ontspannen allemaal.
Ik vraag me af hoe dat moet als hij er ooit mee ophoudt.
Paul Strijp, 21 december 2015
